BLAUW GEEL'38/ JUMBO JO13-1 - BEKKERVELD JO13-1

Na twee nederlagen tegen VOAB en UNA, waarin in beide wedstrijden een voorsprong weggeven werd, stond tijdens de herfstvakantie de uitwedstrijd tegen Blauw-Geel op het programma. Vol goede moed, ondanks 4 nederlagen waarbij er telkens meer in had gezeten, vertrokken we naar Veghel met een gehavende selectie. Gelukkig was Tidde van de JO12-1 beschikbaar om ons bij deze wedstrijd uit te helpen.

Eenmaal aangekomen op het zonnige sportpark, hebben we ons strijdplan nog eenmaal doorgenomen. Vanuit een gesloten defensie, snel onze middenvelders en aanvallers bereiken om zo snel toe te slaan. Vandaag lag er echter ook de nadruk op om geen enkel doelpunt weg te geven. Want ondanks dat we de laatste wedstrijden genoeg kansen creerden en ook wisten om te zetten in doelpunten, kregen we de doelpunten aan de andere kant ook (te) gemakkelijk tegen. 

Na het eerste fluitsignaal werden de krachsverhoudingen al vrij snel duidelijk. Blauw-Geel speelde verzorgd voetbal met vooral veel kwaliteit op het middenveld en aan de zijkanten. Hier hadden wij het in het begin redelijk lastig mee, zonder echt in grote problemen te komen. Want ondanks een aantal dreigende momenten, bleven de uitgespeelde kansen voor Blauw-Geel uit. Naarmate de wedstrijd vorderde kwamen we steeds beter in de wedstrijd en werden we zo nu en dan ook gevaarlijker in aanvallend opzicht. Dit resulteerde halverwege de eerste helft in een grote kans voor Leroy, die een vrije doortocht naar het vijandelijke doel had, maar op het laatste moment van scoren afgehouden kon worden door een ingreep van een verdediger. Ook Blauw-Geel werd nog een paar keer gevaarlijk voor rust, maar gescoord werd er niet.

Al met al waren wij hier tevreden mee, in die zin dat de nul houden tot nu toe gehaald was. Als we deze inzet en passie de tweede helft weer zouden laten zien, moest dit het eerste resultaat van de competitie op gaan leveren. En alles leek er in de tweede helft op te gaan lijken dat dit resultaat ook gehaald ging worden, want waar onze keeper Finn twee zekere doelpunten wist te keren, kregen wij aan de andere kant ook een aantal opgelegde mogelijkheden om de score te openen. Zo hield het hele sportpark de adem in toen een bal van Milan van een meter of dertig mooi over de uitgekomen keeper geschoten werd, en deze tergend langzaam aan de verkeerde kant van de paal uitkwam. En zo waren er nog een aantal van deze momenten. Naarmate de wedstrijd tegen het einde liep, vloeiden ook de krachten aan Bekkerveld kant langzaam maar zeker weg. Desalniettemin, bleef iedereen onverbiddelijk hard werken om een gelijkspel over de streep te trekken. Want dat leek het hoogst haalbare in de laatste minuten van de wedstrijd. De bal verbleef de laatste minuten van de wedsrijd vooral op onze eigen helft in balbezit van de tegenstander. Inmiddels was de 60e minuut al verstreken, toen Blauw-Geel de bal nog een keer de zestienmeter in manouvreerde. Hier kreeg de linksbuiten van de thuisclub de bal, paseerde op mooie wijze Norah-Lynn, maar speelde hierbij de bal te ver voor zich uit. Uit pure wanhoop stortte de speler zich met een theatrale val ter aarde, een klassieke schwalbe. Maar ondanks dat iedereen die aanwezig was, duidelijk kon zien dat dit nooit een overtreding geweest kon zijn, besloot de scheidsrechter van dienst toch te fluiten. Naar het bleek, floot deze echter niet om een Oscar uit te reiken aan de speler van Blauw-Geel, maar wees hij zowaar naar de stip voor een penalty. Ongelofelijk zuur en jammer dat de wedstrijd zo uiteindelijk eindigde in een teleurstellend verlies 1-0. 

Zoals al blijkt uit de verslagen van deze en voorgaande wedstrijden, zit er een resultaat aan te komen voor onze ploeg. 
Er wordt goed getraind, we raken steeds beter op elkaar ingespeeld en we spelen elke week weer een beetje beter. 
Nu is het taak om hier vooral vertrouwen in te blijven houden, want op deze manier gaan we ook wedstrijden winnen. 
Laten we hier maar eens mee beginnen in de thuiswedstrijd tegen Geldrop a.s. Zaterdag!

Geschreven door:
Antwan Werink