'Jeugdige veteranen' bezorgen Bekkerveld eerste nederlaag

LHC - Bekkerveld 5-2 (2-1)

Dé zaterdagmiddag activiteit voor (oud- of oude) voetballers is een partijtje veteranenvoetbal, op een ideaal tijdstip en onder prima omstandigheden. Als het buiten koud en nat wordt, gaan de spullen de kast in om er aan het einde van de winter weer opgehaald te worden. Carnaval betekent voor veteranen vaak het einde van de winterstop. Door de komst van kunstgras is de kalender niet meer zo stipt. Natuurlijk is de derde helft een belangrijk onderdeel: met een hapje en een drankje wordt terug gekeken op de gespeelde wedstrijd en worden, vooral, oude koeien uit de sloot gehaald…

Als veteranen-leeftijdsgrens wordt 35+ aangehouden. Controle op de leeftijd is er niet, spelerspassen zijn er ook al niet omdat veteranen niet onder de vlag van de KNVB spelen. Moet zo iets, controle, nodig zijn bij een vriendschappelijk treffen?

Bij spelerstekort is vaak de oplossing om toevallig passerende leden te benaderen om het team compleet te maken. Het kan dan gebeuren dat het met de leeftijdsgrens niet zo nauw genomen wordt. Gevolg is, dat actieve spelers de “strijd” met veteranen aan gaan, die kort voor de toekenning van de AOW staan. Het resultaat zal niemand verbazen.

Eygelshoven was tot de gemeentelijke herindeling in 1981 zelfstandig; Hopel daarentegen werd beschouwd als een kerkdorp van Kerkrade en heeft altijd tot de gemeente Kerkrade behoort. De bevolking van Hopel was daar niet echt blij mee; zij maakten gebruik van de faciliteiten van naaste buur Eygelshoven. Hoewel de oorspronkelijke bewoners geprobeerd hebben om bij de gemeente Eygelshoven gevoegd te worden, dus afscheiding van Kerkrade, is dat er nooit van gekomen. Sterker nog, ook Eygelshoven is bij Kerkrade gevoegd.

Na de stormachtige weersomstandigheden van vrijdag en zaterdag, werd er toch op het gebruikelijke tijdstip van 17:00 uur afgetrapt op het Sportpark aan de Anselderlaan in Eygelshoven. Met een selectie van 13 man sterk traden de Bekkerveld-veteranen vol zelfvertrouwen, na de overwinning van vorige week, aan tegen Laura-Hopel-Combinatie. Volgens de overlevering is de vermiste dertiende speler, Sjèr, zondagmorgen in de buurt van het LHC-terrein gesignaleerd.

De achterstand bij rust was geflatteerd; René Graat behoedde de gasten voor een grotere achterstand, John Linders scoorde uit een situatie die niet eens een kans genoemd mag worden.

Individuele fouten beslisten vervolgens in de tweede helft deze vriendschappelijke wedstrijd, waarbij de vraag gesteld mag worden of je spelers voor die mislukte individuele acties moet of mag aanspreken. Benut je de kansen niet of maakt de verdediging een fout? Verliezen doe je als team, niet als individu. Alleen kun je nooit een wedstrijd winnen…

Evenals het onbehoorlijk aanspreken van grens- en scheidsrechter over een beslissing inzake buitenspel is “not done”. Dat een speler, in dit geval van de thuisclub, verhaal gaat halen bij “scheids en grens” is helaas van deze tijd. De verplichte wissel betekende respect voor de leider.

De thuisclub liep vervolgens uit naar een tussenstand van 4-1; Marc Ketting punterde vervolgens het tweede doelpunt van de blauwwitten binnen. Het slotakkoord was weer voor de thuisclub.

De al eerder genoemde derde helft was prima verzorgd, door een van de beoordelaars genoemd en geroemd als de gezelligste kantine van al onze tegenstanders. Jammer dat de helft van de gastenspelers er na de douche de brui aan gaf. Verder is de (r)entree van Jan Datema het vermelden waard.

Zaterdag 12 maart hervatten de veteranen weer de zaterdagmiddagactiviteit. VKC is om 17:00 uur te gast op “A Gene Beck”.